از دانشمند بزرگى پرسيدم: «نشانه اخلاق برادران باصفا چيست» در پاسخ گفت: «كمترين نشانه برادران باصفا آن است كه: مراد خاطر ياران را بر مصالح خود مقدم دارد، كه فرزانگان گفته اند: برادرى كه تنها در بند خويش است و از تو غافل مىباشد، او را برادر نخوان بلكه او بيگانه است.»
ياد دارم در مورد اين شعر، شخصى مدعى من شد و به من اعتراض كرد و گفت: خداوند در قرآن از قطع رحم نهى كرده و به دوستى خويشان امر فرموده است (225) و آنچه را كه تو در اين شعر گفته اى، برخلاف قرآن است، گفتم: «اشتباه مىكنى، بلكه موافق با قرآن است مگر نشنيده اى كه خداوند در قرآن مىفرمايد:
...و ان جاهداك لتشرك بى ما ليس لك به علم فلا تطعهما:
«اگر پدر و مادر (مشرك باشند و)تلاش كنند كه براى من همتايى قرار دهى كه به آن علم ندارى، از آنها پيروى نكن.»
(عنكبوت / 7)
(بنابراين قطع رحم و ترك اطاعت از آنها در بعضى از موارد رواست.)