از اين بيان روشن گرديد كه يكى از اهداف پيامبران و يا به تعبير ديگر، از علل بعثت آنان، همان موضوع تعليم بشر و تكميل عقل و دانش ناقص اوست و اين حقيقت به عبارت هاى مختلف در قرآن و احاديث وارد شده است؛ مثلاً قرآن كريم علت بعثت پيامبران را رفع اختلاف در ميان بشر مى داند و مى فرمايد:.
فَبَعَثَ اذ النَّبيّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنذرينَ وَ اَنزَلَ مَعَهُمُ الكتابَ بِالحقِّ لِيَحكمَ بينَ الناسِ فيما اختَلُفوا فيه...؛(1).
خداوند پيغمبران را كه بشارت دهنده و بيم دهنده هستند بر انگيخت و با آنان كتاب نازل نمود تا در ميان مردم درباره مسائلى كه در آن اختلاف دارند داورى كند.
ناگفته پيداست اختلاف نظر، حاكى از نارسايى فكر و كوتاهى دانش است و پيامبران در پرتو وحى، حقيقت هر موضوعى را كه مردم درباره آن اختلاف دارند روشن مى سازند.
پيامبر عالى قدر اسلام ضمن روايتى تصريح مى كند كه هدف از بعثت، تكميل عقول بشر است و از اين جهت است كه بايد عقل و دانش هر پيامبرى از عقل و دانش امت وى بالاتر و برتر باشد چنان كه مى فرمايد:.
وَ لا بَعَثَ اذ نَبيّاً وَ لا رَسُولاً حَتّى يَستكمِلَ العَقْلُ وَ يَكُونُ عَقلُهُ اَفَضلَ مِن عُقُولِ اُمَّتِه؛(2).
خداوند هيچ پيامبر و رسولى را برنينگيخته جز اين كه خرد او كامل بوده و عقل او بالاتر از عقول امت وى بوده است.