صفحه‌ى 106
استبراء را به دست چپ كند و مستحب است كه تدبر و تفكر كند و به نظر عبرت ملاحظه نمايد كه چيزى كه سعى بسيار و جد و جهد بىشمار در تحصيل و تحسين او كرده بود، عاقبت او چه شد و به چه مرتبه از خساست رسيد و هم ملاحظه كند قدرت پروردگار خود را كه چگونه او را اذيت اين كثافت خلاص كرد و به راحت انداخت؟ تا شكر گزارى كند و تكبّر نكند و زهد و ورع را پيشه سازد و در دعاى آخر اشاره به عظمت اين نعمت شده و آن كه مردم قدر اين نعمت را چندان كه بايد نمىشناسند.
پس آن، استقبال ماه و خورشيد است به بول و غائط كه كراهت برطرف مىشود به پوشانيدن عورت خود را به ساترى و اگر چه دست باشد يا داخل شدن در بنايى يا پشت ديوارى. و رو به باد بول كردن بلكه غائط نمودن نيز. و نشستن در شارع مسلمانان و در مشارع، يعنى مكانهايى كه مسلمانان به جهت آب برداشتن از نهر يا چاه يا آب انبار مىخواهند تردد كنند و در جاهايى كه قافله انداز و منزلگاه ايشان است و در درب مساجد و خانها و در زير درختان ميوهدار بلكه ميوه ده هر چند در غير وقت ميوه او باشد و ايستاده بول كردن، مگر در حالى كه نوره كشيده باشد و در حمام و در زمين صلب و در سوراخ جانوران و در آب، خصوص ايستاده. در شب بول كردن و بول را در هوا پاشيدن و خوردن و آشاميدن و مسواك كردن در حال تخلّى، بلكه در بيت الخلا مطلقاً. و استنجاء نمودن با دست راست و با دست چپ، هر گاه در آن انگشترى باشد كه نام خدا در آن نقش باشد به شرط آن كه ملوّث نشود و الّا حرام است. و طول دادن در بيت الخلا. و تخلّى بر قبور مؤمنين هر گاه موجب هتك ايشان نباشد. و الّا حرام است و همراه داشتن پول سفيد، بلكه مطلقاً هر گاه اسم خدا بر آن نقش باشد مگر آن كه پنهان باشد. (و بعيد نيست الحاق هر چه محترم باشد مثل قرآن بعضاً او كُلًّا و تربت سيد الشّهدا (عليه السلام) و مانند اينها) و مكروه است سخن گفتن در غير مقام ضرورت مگر آن كه ذكر خدا يا آية الكرسى يا حكايت اذان يا دعاى در حق عطسه كننده، به گفتن يَرْحَمُكَ اللَّه باشد.