صفحه‌ى 158
زمان غسل را بداند نه جنابت را، پس ممكن است كه استصحاب طهارت كند در اين هنگام.
هر گاه منى ديده شود در جامهاى كه مشترك ما بين دو نفر يا سه نفر است و يقين كنند كه از يكى از ايشان است و لكن نداند كه از كدام يك است؟ بر هيچ يك غسل واجب نيست. و مظنّه در اينجا در حكم شك است و اگر چه احوط در آن، مراعات احتياط است. پس اگر يكى از ايشان مظنّه كرد به آن كه او جنب است نه ديگرى غسل كند و وضوء هم بگيرد اگر مسبوق به حدث اصغر باشد.
هر گاه جنابت دائر شد ما بين دو نفر جايز نيست از براى يكى از اين دو اقتدا كردن به آن ديگرى، چرا كه علم حاصل مىشود به بطلان نماز آن مأموم از جهت اين كه يا خودش جنب است يا امامش. بلى! اگر دائر ما بين سه نفر باشد مىشود يكى يا دو نفر از ايشان اقتدا كند به آن ديگر چون جنب بودن خودش يا امامش معلوم نيست. هر گاه كسى علم داشته باشد به جنابت يكى از دو نفر اجمالًا جايز نيست بنا بر احوط كه اقتدا كند به هيچ يك از ايشان هر چند خودشان ما بين خود علم اجمالى نداشته باشند. مگر آن كه يكى از ايشان محل ابتلاء او نباشد به اين كه او را عادل نداند كه در اين صورت جايز است اقتداء به او و اگر ما بين خودشان علم اجمالى دارند لكن اين شخص كه مىخواهد اقتدا كند احتمال مىدهد كه هيچ يك جنب نباشند جايز است از براى او اقتدا كند به هر يك از ايشان.
اگر منى به صورت خون بيرون بيايد با علم به منى بودن آن، واجب است غسل.
زن هم مثل مرد محتلم مىشود و اگر منى زن بيرون آمد، واجب است كه غسل كند. و قول به اين كه زن محتلم نمىشود ضعيف است.
هر گاه منى از محل اصلى خود كنده شد و هنوز به خارج نيامده از خواب بيدار شد، در صورتى كه بداند كه از جهت نبودن آب يا عذر ديگر نمىتواند غسل كند وجوب حبس آن معلوم نيست هر چند بعد از دخول وقت باشد و متمكن از حبس باشد. پس جايز است ترك حبس و تيمم كردن از براى نماز. بلى! احوط با عدم حرج و ضرر، حبس كردن است بلكه وجوب آن بشرط مذكور در صورتى كه