صفحه‌ى 227
و آن چند چيز است
آن كه او را بر مكان بلندى يا تخته و يا تختى بگذارند. و بهتر اين است كه او را بر روى ساجه گذارند و آن سريرى است مخصوص كه از درخت مخصوص در هند درست مىكنند. و بعد از آن، مطلق سرير است. و اولى اين است كه تخته را فى الجمله سرازير بگذارند، به اين معنى كه طرف سر بالاتر باشد از طرف پاها.
اين كه او را رو به قبله گذارند مثل حالت احتضار، بلكه احوط است.
اين كه پيراهن او را از جانب پاها بيرون آورند هر چند مستلزم دريدن باشد، بشرط اذن از وراث بالغ رشيد. و بهتر اين است كه همين پيراهن را ساتر عورت او قرار دهند.
آن كه در زير سقف يا خيمه يا مانند اينها باشد، نه زير آسمان و اولى اول است.
اين كه در جانب پاهاى او، گودى حفر كنند به جهت آب غساله.
اين كه او را برهنه و مستورة العوره، غسل دهند نه از روى جامه.
اين كه عورت او را به پوشند هر چند بر غسل دهنده و حاضرين حرام نباشد نظر به آن.
آن كه انگشتها و مفصلهاى او را آهسته و هموار بمالند تا نرم شود و اگر متعسّر باشد متعرض نشوند.
اين كه دستهاى او را پيش از هر غسلى تا نصف ذراع، سه دفعه بشويند. و بهتر اين است كه در اول به آب سدر و در ثانى به آب كافور و در ثالث، به آب قراح باشد.
اين كه پيش از غسل سر او را به كف سدر يا خطمى، بشويند با محافظت بر اين كه داخل در بينى يا گوش او بشود.
اين كه فرجين او را به آب سدر يا اشنان بشويند سه دفعه، پيش از تغسيل. و بهتر اين است كه غاسل، خرقه را به دست به پيچد و با آن بشويد عورت او را.
اين كه به موازى دست، بر شكم او بمالند در دو غسل اول، مگر اين كه حامله باشد و طفل در شكم او مرده باشد كه مكروه است.
اين كه ابتداء كند در هر غسلى از اغسال ثلاثه، به طرف راست از سر او.
اين كه غاسل بر جانب راست او بايستد.
اين كه غاسل بعد از هر غسلى، دو دست خود را سه دفعه تا مرفق، بلكه تا منكب بشويد.
آن كه به جهت زيادتى يقين دست بر بدن او بمالد،