قضاء رمضان امسال و قضاء سال قبل بر او باشد، واجب نيست كه در نيّت، تعيين يك كدام از آن دو را بنمايد بلكه روزه به قصد قضاء كافى است. و هم چنين هر گاه دو روزه نذر كه هر روز به نذرى واجب شده يا دو روزهى كفاره بر او باشد كه در آثار با هم مختلف نباشند كفايت مىكند قصد روزهى نذر بدون تعيين يكى از آنها يا روزهى كفاره، بدون تعيين.
كسى كه نذر كرده روزهى جمعهى معيّنى را و نذر كرده روزهى روز معيّنى را از ماه معيّنى و اتفاقاً همان روز از آن ماه، همان جمعه باشد كفايت مىكند روزهى آن روز براى وفاء در نذر و اگر قصد هر دو را كند ثواب هر دو را به او دهند و اگر قصد يك كدام را كند، ثواب آن را به او دهند و ديگرى از او ساقط مىشود.
كسى كه نذر كند روزهى روز معيّنى را و روزهى آن روز اتفاقاً چون نيمه شعبان است مثلًا مستحب هم باشد پس اگر آن روز را به قصد وفاء نذر و نيمهى شعبان روزه بگيرد، ثواب آن را به او دهند و اگر به نيّت نذر، بگيرد ثواب آن را به او دهند و ديگرى ساقط شود و جايز نيست كه به قصد نيمهى شعبان تنها بگيرد و قصد وفاء نذر نكند.
هر گاه در روزه، يك روز چند جهت وجوب يا چند جهت ندب يا جهات وجوب و جهات استحباب جمع شود و در نيّت روزه قصد تمام جهات موجوده كند صحيح است و ثواب همه را مىبرد. و اگر به نيّت بعضى بگيرد ثواب همان را مىبرد و امر نسبت به ساير جهات ساقط مىشود.
وقت نيّت روزه، شب است هر وقت [از] آن [شب]، نيّت كند كافى است و وقت آن مضيّق مىشود به مقارنهى طلوع صبح صادق در روزهى واجب معيّن، چه رمضان چه غير آن. و هر گاه فراموش كرده باشد نيّت را يا نداند كه رمضان يا واجب معيّن ديگر است و افطار نكرده تا قبل از زوال آن روز متذكّر شود كه روزه بر او واجب است از همان وقت، نيّت روزه كند و مجزى است به خلاف آن كه متذكّر نشود تا بعد از ظهر كه مجزى نيست و وقت نيّت روزه واجب غير معيّن از اول شب است تا پيش از زوال ظهر در حال اختيار و هر وقت نيّت كند كافى است چه پيش از آن مردد باشد در روزه گرفتن يا جازم برنگرفتن باشد و بعد از زوال وقت، نيّت گذشته بنا بر اصح، به خلاف روزهى ندبى كه وقت نيّت آن باقى است تا پيش از غروب بنا بر اقوى.
اگر شب، نيّت روزه كند و بعد از آن قصد افطار نمايد و تا پيش از زوال مفطرى به عمل نياورده، مجدداً نيّت روزه كند صحيح است بنا بر اقوى مگر در صورتى كه روزهى خود را به رياء و نحو آن فاسد كرده باشد كه قبل از زوال تجديد نيّت كافى نيست بنا بر احوط.
كسى كه در شب نيّت روزه كرده مادامى كه صبح نشده ضرر ندارد مفطرات به عمل آورد با بقاء عزم بر روزهى فردا.
در ماه رمضان هر شب جدا نيّت كند كافى