غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی

حكم قهقهه و مبطل نماز است. «هفتم» گريه كردن با صدا عمداً براى امور دنيويه بلكه گريه بى‏صدا نيز بنا بر احوط، به خلاف گريه از خوف خدا و براى امور اخرويه كه ضرر ندارد، بلكه افضل اعمال است. و ظاهر آن است كه گريه كردن اضطرارى نيز مبطل نماز باشد. بلى، گريه كردن سهواً، ضرر ندارد. و گريه كردن براى طلب امور دنيويه از خداوند منّان از روى تذلّل كه حاجت او را برآورد مبطل نيست بنا بر اقوى. «هشتم» هر كارى كه صورت نماز را محو كند، كم باشد يا زياد، مثل جَستن يا رقص كردن يا دست به دست زدن و نحو آنها از چيزهايى كه منافى نماز باشد. و فرقى نيست در آن ما بين آن كه عمداً به جا آورد يا سهواً و هم چنين سكوت طولانى كه محو صورت نماز كند. به خلاف فعل قليل يا كثيرى كه صورت نماز به آن محو نشود كه ضرر ندارد، مثل اشاره كردن به دست به قصد بيان مطلبى و كشتن مار يا عقرب و حمل طفل و شير دادن او در صورتى كه گريه كند. و شمردن ركعات نماز به سنگ ريزه و شمردن استغفار و نحو آن به تسبيح كه در اخبار منصوص است، ضرر ندارد و اما فعل كثير يا سكوت طولانى كه ماحى [از بين برنده‏ى‏] صورت نماز نباشد و لكن منافى موالات و متابعت عرفيه باشد، در صورت سهو ضرر ندارد و با عمد اجتناب از آن احوط است. «نهم» خوردن و آشاميدن در صورتى كه صورت نماز به آن محو شود كه عمداً و سهواً مبطل نماز است و الّا اگر باعث فوت موالات عرفيه باشد، در صورت عمد اجتناب از آن احوط است. و باكى نيست به فرو بردن ريزه‏هاى طعام كه در دهن يا بين دندانها باقى مانده باشد و هم چنين بلعيدن كمى از شكر كه در دهن باشد و كم كم آب شود و فرو رود، ضرر ندارد. و در خبر وارد شده كسى كه در نماز وتر مشغول به دعا باشد و قصد روزه گرفتن فردا را داشته باشد و تشنه باشد و بترسد پيش از تمام شدن نماز، صبح شود و آب نزديك او باشد به نحوى كه به رفتن دو سه قدم بتواند آب را بردارد و بياشامد جايز است در بين نماز برود و آب را بردارد و بياشامد تا سيراب شود اگر چه زمان آن طول كشد، در صورتى كه ساير منافيات نماز را به جا نياورد و در وقت برگشتن بطور قهقرى برگردد تا از قبله منحرف نشود و احوط اقتصار بر خصوص نماز وتر مستحبى و آشاميدن آب است نه خوردن و غير آن. بلى، اقوى عدم اقتصار بر وتر و عدم اختصاص به حال است بلكه در مطلق نافله و غير حال دعا نيز مبطل نيست هر چند خلاف احتياط است. «دهم» گفتن «آمين» بعد از سوره‏ى حمد عمداً در غير حال ضرورت، چه بلند بگويد يا آهسته، براى امام و مأموم و منفرد. و گفتن «آمين» در غير مقام مزبور به قصد دعا مانعى ندارد چنانچه سهواً يا در حال ضرورت مبطل نماز نيست بلكه در