منابع فقه

و گروه غلات كه على (عليه السلام) يا بعضى از پيشوايان ديگر را تا مرتبه الوهيت مى‏رسانند.

بطور كلى بايد گفت: اين گونه طوايف اگر به ظاهر گفته‏هاى خود عقيده‏مند بوده حتى لوازم گفته‏هاى خود را هم معتقد بوده باشند مثلا خدا را كه جسم مى‏داند واقعا لوازم جسمانيت را هم از قبيل محدوديت و حركت و سكون و قابل تجزيه بودن، اعتقاد دارد، در اين صورت از ايده اسلامى خارجند، ولى چنانكه گفتيم ما اين گروهها را با خصوصيتى كه در بالا اشاره كرديم مخصوصا امروزه، سراغ نداريم يا آن چنان در اقليت هستند كه مانند معدوم مى‏باشند، اما حكم به نجاست آنان فقط مربوط به ادعاى اجماع است، هم چنين غلات «غلو كنندگان» اگر واقعا به گفته خود ايمان داشته باشند و به لوازم آن ملتزم شوند از اسلام خارجند، اما نجاست آنان باز مربوط به اجماع است.

اگر كسى اين اجماع را قبول نمايد بايستى اجتناب كند، و اگر بگويد مدرك اجماع بعضى از رواياتى است كه دلالت صريح بر نجاست اين فرقه‏ها ندارد حكم به طهارت آنان خواهد كرد.