هلاكت، لذا بطور قاطعانه مىتوان گفت: فقر كه هلاكت اقتصادى است بايستى از جامعه اسلامى ريشه كن شود.
و چنانكه مىدانيم، عدم اعتدال اقتصادى، و اقتصاد اجتماعى يك جامعه نيز، هلاك اقتصادى اجتماعى و تهلكه مالى و مادى آن جامعه است و اين خود، به منزله هلاك و بلكه نوعى از مصداق عام هلاكت و تباهى و تهلكه است.
2- فرض مىكنيم جمله وَ لا تُلْقُوا .. مربوط به جمله وَ أَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ و پيوسته بدان است، در اين صورت بسيار روشن است كه هم مىتواند با موارد و مصاديق مذكور در پيش (يعنى: انفاق در جهاد و براى دفاع و جلوگيرى از هلاكت در دست دشمن، و نيز كيفيت انفاق و اندازه نگهداشتن در آن تا انسان خود در هلاكت نيفتد) قابل انطباق باشد و هم تمام مواردى را كه عدم انفاق باعث وقوع در هلاكت است، شامل گردد.
ارتباط و پيوستگى اين دو جمله را در اين آيه، مىتوان با آيه 29، از سوره «نساء» تأييد كرد.
آيه بيست و نهم سوره نساء چنين است:
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ