نعمتى كه به آنها عطا مىكنم سه چيز است:
يكى اين كه نور خودم را در دل آنها مىافكنم. در نتيجه همانگونه كه من از آنها آگاهم آنان نيز از من باخبرند.
دوم اين كه اگر آسمانها و زمينها و آنچه در اين ميان است در ميزان آنها ببينم باز آن را كم خواهم دانست.
سوم اين كه رو به سوى آنها مىكنم و اگر من به كسى توجه كنم، احدى نمىتواند بداند كه چه به او عطا خواهم كرد.
آرى نماز شب و تلاوت قرآن موجب نورانيّت خانه براى اهل آسمان خواهد بود.
رسول خدا در وصيّتش به على (عليه السلام) فرمود:
بر تو باد به نماز شب، بر تو باد به نماز شب...
و فرمود: آيا به آنان كه در شب نماز مىگزارند نمىنگريد؟ اينان زيباترين مردم هستند؛ زيرا براى خدا در شب نماز گزاردند و خداوند هم از نور خود بر آنها پوشانيد.
خداوند در قرآن كريم مىفرمايد:
و مِنَ اللَّيلِ فَتَهَجَّد بِهِ نافِلَةً لَك عَسى اَنْ يَبْعَثكَ رَبُّكَ مَقاما محمودا؛ و پارهاى از شب را به عبادت برخيز كه اين افزونى براى تو است، اميد است پروردگارت تو را به مقام محمود و پسنديده برساند.
اين مقام براى آنان كه نماز شب به پا مىدارند، بسيار رفيع است.(1)
... من تو را دوست مىدارم
(1). اسرار الصلاة، ص454 ـ 456.