میرزا جواد آقا ملکی مردی از ملکوت

سه ماه رجب، شعبان و رمضان را پىدرپى روزه مىگرفت و در قنوت نمازهاى نافله اين بيت حافظ را مكرر مىخواند:

(1)

آن‏جا كه سخن از حالات ملكوتى و آثار معنوى عبادات مىشود در كتاب اسرار الصلاة خود مىنويسد:

«... اين روايات را بپذير و انكار نكن! خدا را شاهد مىگيرم كه من از متهجدين و شب‏زنده‏داران كسى را مىشناسم كه به هنگام سحر صداى فرشته‏اى كه او را بيدار مىكند، مىشنود كه فرشته با لفظ «آقا» به او خطاب مىكند و آن شخص با اين سخن بيدار مىشود و به نماز شب مىايستد».(2)

بسيارى از اهل معرفت ميرزا جواد آقا را همان شخصى مىدانند كه با صداى فرشته براى اقامه نماز شب در سحرگاهان از خواب برمىخاست؛ و بر اين باورند كه آن بزرگوار براى پرهيز از خودستايى اين سعادت را به ديگرى نسبت داده است.

(3)

(1). آينه دانشوران، ص351.

(2). رضا مختارى، سيماى فرزانگان، ص64 (به نقل از اسرارالصلاة).

(3). حافظ، ديوان.