شاگردان درس اخلاق - میرزا جواد آقا ملکی مردی از ملکوت نسخه متنی

شاگردان درس اخلاق

درس اخلاق عارف الهى حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى، بسان سرچشمه نورى بود كه هماره حسينيه دل‏هاى شاگردان را روشن و آفتابى نگاه مىداشت. پلكان ملكوت بود كه معراج روان را به دنبال داشت. پرواز انديشه‏هاى معنوى و ترسيم راه عبوديت و بندگى در لحظه‏لحظه‏هاى اين درس نمايان بود. شاگردان اين محفل هر يك استاد استادان عصر خويش شدند و با تأثير كلام و توفندگى سخن، كه از آن انسان فرهيخته به ارمغان داشتند، بذر صلاح و اصلاح در گستره دل‏ها افشاندند. وما در اين‏جا براى نمونه به معرفى اجمالى چندتن از اين صالحان مىپردازيم.

(1). امام خمينى (قدس سره)

سرسلسله آن رادمردان قُدسى، امام راحل و روح‏اللّه‏ پاك سرشت است. او كه «نشان نجابت قم» بود و «ضريح چشم عميقش صفاى رؤيا داشت». سيّد سبزى كه «روح باران» و «پونه تبسّم» به همراه داشت و «دلش جانماز مردم»(1) بود.

نسيم سخنان حاج ميرزا جواد آقا چنان در عمق جان خمينى عزيز تأثير ژرفى گذارد كه در معراج السالكين آن استاد وارسته را «شيخ جليل‏القدر» لقب داده، «عارف باللّه‏» مىخواند و مؤمنان را به مطالعه

(1). وام گرفته از قطعه شعرِ شاعر معاصر استاد احمد شهدادى.