لطفا منتظر باشید ...
شيخ محمّد رازى
«فقيد معظم آيةاللّه فى العالمين العالم الربانى والكامل الصمدانى جمال السالكين وقطب العارفين الحاج ميرزا جواد آقاى ملكى تبريزى از شخصيتهاى برجسته و دانشمندان و علماى متأخرين و معاصرين ما بوده كه مىتوان او را در سلوك و عرفان و خلق و ايمان در شمار نوادر زمان آورد.در تبريز متولد شده و پس از ديدن مقدمات و سطوح به عتبات عاليات و نجف اشرف عزيمت نموده و فقه را از مرحوم حاج آقا رضاى فقيه فقيد همدانى صاحب مصباح الفقيه، و اصول را از آقاى آخوند خراسانى آموخته، و علم حديث و درايه را از حاجى نورى. و در همان اوقات ملازمت و مصاحبت مرحوم جمال السالكين صاحب النفس الزكيه(1). ملاعلى واعظ خيابانى (1282 ـ 1374 هـ. ق) فرزند عبدالعظيم تبريزى خيابانى، از علما و مؤلفان پرتلاش شيعه در قرن چهاردهم هجرى است. وى در وسعت اطلاعات ـ بويژه در زمينه تاريخ و تراجم ـ كم نظير بود. خود در مقدمه كتاب علماء معاصرين، تصريح كرده است كه از عنفوان جوانى به تاريخ و تراجم علاقه شديدى داشته است. همچنين ذوق و شوق تأليف و خطابه وى را بر آن داشت تا پس از فراغت از دوره سطح به تأليف و تحقيق و خطابه و وعظ بپردازد. از اين رو در خيل مشهورترين واعظان تبريز قرار گرفت و معروف به «واعظ خياباني» شد.آثار قلمى اين عالم سختكوش، بيش از پنجاه اثر مفيد و ماندگار است كه سرشار از نكات ادبى، علمى، تاريخى، رجالى، اعتقادى و دينى است. دو كتاب مهمّ و نفيس علماء معاصرين و وقايع الايام آن فرزانه گرامى مورد استفاده فراوان اهل فضل و دانش قرار مىگيرد و كتاب علماء معاصرين از كتابهاى منبع در زمينه احوال و آثار علماى شيعى قرن چهاردهم هجرى است.
