ما را ز جام باده گلگون خراب كن
سالهاى تابناكى كه اين شخصيّت علمى ـ اخلاقى در قم حضور داشت، زمينهساز هجرت بسيارى از علما و بزرگان شد. عوام و خواص از وجودش بهرههاى وافر مىبردند؛ منزل او دارالشفاى روان مردم زجرديده و مصيبت زده بود. در مناسبتهاى مختلف مذهبى، شيفتگان به محضرش مىشتافتند و از لطافت سخنانش ره توشه مىگرفتند.گويا تقدير الهى چنين بود كه پاكى و قداست در حوزه علميه قم به مدت يازده سال به دست چنين مرد وارستهاى پىريزى شود، تا آنگاه «حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدي» پاى همت در اين راه بگذارد و حوزه علميه قم را تأسيس كند.آنان كه با حالات اين فرزانه عارف آگاه بودند، وى را اهل عبادت و تهجّد دانسته و از بكّاؤون(1) زمان خويش محسوب مىكردند. كسى كه(1). بسيار گريه كنندگان.