حاج ميرزا عبداللّه‏ شالچى - میرزا جواد آقا ملکی مردی از ملکوت نسخه متنی

جواد ملكى ـ قدس‏الله نفسه الزكيه ـ بود كه در اين ميدان گوى سبقت از همگنان ربود.

اين مرد بزرگ با اين كه در مقام عرفان مقامى بس والا دارد و از اعظم فقهاى «صائناً لنفسه، حافظاً لدينه، مخالفاً لهواه و مطيعاً لامر مولاه» به شمار است، اوايل عمر شريفش و دوران شباب را در نجف اشرف در مجلس درس اساتيد بزرگ حاضر، گذراند و آثارى از خود به جاى گذاشت».(1)

حاج ميرزا عبداللّه‏ شالچى

وى از جمله افرادى است كه از نزديك، بدون واسطه با مرحوم حاج ميرزا جواد آقا در ارتباط بوده و از انفاس قدسى و پاك ايشان ره‏توشه‏هايى برگرفته است. او در يادكرد استادش مىگويد:

مرحوم استادم آية‏اللّه‏ ملكى اجتهاد فكرى و درونى داشت. از نظر برداشت‏هاى درونى قوى بود. ايشان دستورهايى در خوردن، خوابيدن و اعمال و رفتار ارائه مىدادند كه بسيار مؤثر بود و شخص را پاك و پيراسته كرده، به سوى اللّه رهنمون مىنمود.

اوّلين دستور ايشان اين بود كه انسان نبايد معصيت كند، گناه مانع سير انسان است و در خوراك نبايد آن قدر كوتاهى كند كه ضعف پيدا نمايد و نه آن مقدار افراط كه سنگين شده، حال عبادت نداشته باشد.

ايشان رابطه زيادى با شب خيزى و تهجّد داشت. همچون طبيب ماهِر

(1). رساله لقاءاللّه‏، مقدمه، ص ب و ج (با اندكى تلخيص).