خواب و خوراك - میرزا جواد آقا ملکی مردی از ملکوت نسخه متنی

شرافت حقيقت كلام بر سكوت مسلّم است، امّا اطبّاى روحانى يعنى انبيا، اوليا و حكما ـ عليهم الصلاة و السلام ـ مطلق سكوت را ترجيح داده، فرموده‏اند: «اِنْ كانَ كَلامُكَ مِنْ فِضَّةٍ فَسُكُوتُكَ مِنْ ذَهَبٍ؛ اگر سخنت ارزش نقره داشته باشد، سكوتت ارزش طلا دارد».

بدين سبب خداوند متعال فرمود: «سرآمدِ عبادات، سكوت و روزه است».

اثر زبان آن قدر عظيم است كه گوينده را از اعلى علّيين به اسفل‏الدركات سقوط مىدهد و يا از اسفل الدركات به اعلى علّيين صعود مىبخشد. گاهى با كلمه‏اى ناسزا خود را كافر و نجس كرده، به عذاب دايم مبتلا مىكند و يا با يك كلمه چندين گناه كبيره مىاندوزد.

هيچ زحمتى براى زبان و اعمال آن نيست و از سوى ديگر آفاتش باريك و دقيق است و تشخيص آن توجه و ظرافت مىطلبد. بدين جهت سيد انبيا رسول گرامى اسلام فرمود:

هركس زبانش را اصلاح كند به تمام قرآن عمل كرده است.(1)

خواب و خوراك

پاكىخوراك و طهارتِ طعام، وظيفه رهروراه عبوديت است. جوياى كمال، بايد از حرام و شبهات دورى كرده،غذاهاى لذيذ نخورد. خوراك را نه براى لذّت بلكه باهدف نيرو گرفتن براى عبوديت مصرف‏كند. از افراط و تفريط در خوردن گوشت دورى گزيند؛ چرا كه افراطش مايه «قساوت قلب» و

(1). رساله لقاء اللّه، «لزوم تأديب زبان»، ص116 و 117.