‌صفحه‌ى 118

كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده. و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى‏كند، مثلًا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت به هر طرف شك عمل كند، نمازش صحيح است، اگر چه افضل آن است كه بنا بر كمتر گذارد.

مسأله 2 اگر در نماز مستحبى كارى كند كه باعث سجده سهو است، يا يك سجده يا تشهّد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاء سجده و تشهد را به جا آورد.

حكم ظنّ در نماز

مسأله 1 ظنّ در عدد ركعات اگر متعلّق به دو ركعت اخيره نمازهاى چهار ركعتى باشد، به حكم يقين است كه عمل به مقتضاى آن واجب است، و اگر ظنّ به ركعات نماز دو ركعتى و سه ركعتى و دو ركعت اوّل نمازهاى چهار ركعتى متعلّق باشد، پس اقوى آن است كه آن هم حكم يقين را دارد گر چه احتياط مستحب در اعاده نماز است در اين صورت.

مسأله 2 در معتبر بودن ظنّ در افعال نماز اشكال است، و احتياط واجب آن است كه اگر گمان كند قرائت را آورده و در محلّ آن باشد قرائت را به قصد قربت به جا آورد، و اگر گمان كند ركوع را به جا آورده و محلّش باقى است ركوع را بياورد و نماز را نيز از سر بخواند، و اگر بعد از گذشتن محلّ ركوع گمان كند ركوع را نكرده نماز را تمام كند و اعاده نمايد.

نماز احتياط

مسأله 1 كسى كه نماز احتياط بر او واجب است بعد از سلام نماز بايد فوراً نيت نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد، پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر او واجب است بعد از دو سجده تشهّد