حكم شك در نمازهاى مستحبى - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 117

مسأله 3 معتبر است در كثير الشك كه كثرت شك از جهت اضطراب خاطر و ترس و غضب و غصّه و امثال اينها از چيزهايى كه باعث اغتشاش حواس مى‏شود نباشد.

مسأله 4 اگر كسى شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد بنا گذارد بر اين كه نشده و عمل به وظيفه شك بنمايد. و اگر كثير الشك شك كند در اين كه آن حالت برطرف شده يا نه، بنا گذارد بر بقاى آن حالت و اعتنا به شكّش نكند.

مسأله 5 جايز نيست از براى كثير الشك اعتنا به شك خود، پس كسى كه شك كند در به جا آوردن ركوع و محل آن باقى باشد و به جا بياورد، نمازش باطل است.

مسأله 6 كسى كه در نماز مخصوصى يا در فعل مخصوصى از نماز زياد شك مى‏كند، اگر در نماز ديگر يا در فعل ديگر شك كند، بايد به دستور شك رفتار نمايد.

پنجم: شك امام و مأموم مسأله 1 اگر امام جماعت در عدد ركعات نماز شك كند مثلًا شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند، امام بايد نماز را تمام كند، و خواندن نماز احتياط لازم نيست. و نيز اگر امام يقين يا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است و مأموم در عدد ركعات شك كند، بايد به شك خود اعتناء ننمايد و بر طبق امام رفتار نمايد.

حكم شك در نمازهاى مستحبى

‏

مسأله 1 اگر در عدد ركعات نماز مستحبى شك كند چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مى‏كند بايد بنا را بر كمتر بگذارد مثلًا اگر در نافله صبح شك‏