سجده‏ - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 103

مسأله 2 ركوع ركن است كه اگر عمداً يا سهواً كم يا زياد شود، نماز باطل است، مگر در جماعت كه زياد شدن ركوع به واسطه متابعت از امام مانعى ندارد.

مسأله 3 در ركوع لازم است آن قدر خم شود كه دستهاى او به زانو برسد و احتياط آن است كه كف دست به زانو برسد.

مسأله 4 در ركوع لازم است به قصد انجام ركوع خم شود كه اگر به قصد ديگرى خم شد، فايده ندارد.

مسأله 5 خم شدن براى ركوع بايد از حالت قيام و ايستادگى باشد، پس اگر سهواً رفت به طرف سجده، امّا قبل از آن كه سر به زمين گذارد متوجه شد، بايد بايستد و بعد ركوع برود، امّا اگر از همان حال به حال ركوع آمد صحيح نيست.

مسأله 6 در ركوع واجب است ذكر گفتن.

مسأله 7 ذكر ركوع را مى‏تواند به صورت «سبحان اللَّه» سه مرتبه يا «سبحان ربي العظيم و بحمده» يك مرتبه بگويد.

مسأله 8 در ذكر ركوع طمأنينه واجب است و اگر پيش از رسيدن به حد ركوع شروع كند به ذكر گفتن يا پيش از تمام شدن ذكر سر از ركوع بردارد، نماز باطل است، مگر آن كه سهواً باشد.

سجده‏

مسأله 1 در هر ركعت از نماز، واجب است دو سجده به جا بياورند.

مسأله 2 دو سجده با هم ركن است كه اگر عمداً يا سهواً كم يا زياد شود نماز باطل است، امّا اگر يك سجده سهواً كم يا زياد شد، نماز باطل نمى‏شود.

مسأله 3 در سجده لازم است هفت موضع روى زمين قرار گيرد: پيشانى، دو كف دست، دو سر زانو، دو انگشت شست پا.

مسأله 4 در مقدار پيشانى همين قدر كه صدق كند سر به سجده گذارده است گر چه محل سجده او به مقدار سر انگشت باشد كافى است.