آب باران - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 13

مسأله 4 كر بودن آب به سه راه ثابت مى‏شود: اول: آن كه خود انسان يقين كند. دوم: دو مرد عادل خبر دهند. سوم: كسى كه آب در اختيار اوست به كر بودن آن خبر دهد، مثلًا حمامى بگويد آب خزينه و يا حوض حمام كر است. لكن در سوم اشكال است و احتياط ترك نشود.

آب باران

‏

مسأله 1 آب باران در موقع باريدن حكم جارى را دارد، پس به ملاقات نجاست نجس نمى‏شود، مگر آن كه رنگ يا بو يا مزه آن با نجاست تغيير كند، ولى بايد باران طورى باشد كه بگويند باران مى‏آيد، و با باريدن دو سه قطره فايده ندارد، هر چند جريان به روى زمين در آن معتبر نيست.

مسأله 2 هر گاه آب باران در جايى جمع شود، اگر چه كمتر از كر باشد، تا موقعى كه باران بر او مى‏بارد، يا متصل است به آبى كه باران بر آن مى‏بارد، مثل آبى كه زير سقف جمع شده و اتصال به بيرون سقف دارد، تمام آنها حكم آب باران را دارند به ملاقات نجاست نجس نمى‏شوند، مگر آن كه رنگ يا بو يا مزه آن تغيير كند.

مسأله 3 اگر به چيز نجسى كه عين نجاست در آن نيست، يك مرتبه باران به بارد، تا جايى كه باران به آن مى‏رسد پاك مى‏شود، و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست. و هم چنين باريدن يك مرتبه كافى است احتياج به تكرار ندارد.

مسأله 4 اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن عين نجاست باشد، تا وقتى كه باران بر بام مى‏بارد، آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مى‏ريزد پاك است. و بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد به چيز نجس رسيده نجس است، و اگر نداند نجس نيست.

مسأله 5 اگر باران بر آب نجسى به بارد، چنانچه با آن مخلوط شود پاك‏