احكام كفارات - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 321

است: اول: كفاره كندن زن موى خود را در مصيبت. دوم: كفاره خراش دادن زن است روى خود را با ناخن در مصيبت. سوم: دريدن مرد است جامه خود را در مرگ اولاد يا زنش كه در اينها واجب است اگر مى‏تواند يا يك بنده آزاد كند و يا ده نفر مستمند را طعام دهد يا پوشش دهد، و بين اين سه مخير است و اگر هيچ يك را نتوانست به جا آورد سه روز روزه بگيرد.

مسأله 5 كفاره جمع كفاره كشتن مؤمن است از روى عمد و بدون حق از روى ظلم و كفاره افطار روزه شهر رمضان است با چيز حرام بنا بر احتياط واجب، و آن آزاد كردن يك بنده و روزه گرفتن دو ماه پى در پى و شصت نفر مستمند را طعام دادن كه هر سه اينها واجب است.

مسأله 6 در بريدن زن موى خود را فرق نيست كه تمام را ببرد يا بعضى را به طورى كه گفته شود موى خود را بريد، و فرق نيست كه در مصيبت شوهر ببرد يا كسى ديگر، چه نزديك به او باشد چه دور و اين حكم مختص به بريدن است و امّا تراشيدن و سوزانيدن اين حكم را ندارد.

مسأله 7 در خراشيدن رو چه تمام را بخراشد يا بعض را كفاره دارد، لكن معتبر است كه از جاى خراشيدن خون در آيد.

احكام كفارات

‏

مسأله 1 شرط است در دادن كفاره، نيت عمل و قصد قربت و تعيين كفاره كه از چه نوع است اگر چند كفاره بايد بدهد، پس اگر كفاره افطار روزه و مخالفت قسم و كفاره ظهار به عهده او است و بنده‏اى آزاد كند و معين نكند عوض كدام يك است كفاره هيچ يك واقع نمى‏شود، بلى در افراد يك نوع تعيين لازم نيست، پس اگر كفاره چند روز از ماه رمضان به عهده او است لازم نيست كه در دادن كفاره معين كند از كدام روز است.

مسأله 2 عاجز بودن از بنده آزاد كردن در كفاره به آن است كه يا بنده پيدا