در عقد ازدواج - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 364

مسأله 27 مانعى نيست براى زنان نظر كردن به بدن پسران نابالغ و واجب نيست بر ايشان كه خود را به پوشانند مگر آن كه اين كار موجب تحريك شهوت باشد.

مسأله 28 نظر كردن به زنان اهل ذمه، بلكه همه كفار مانعى ندارد، به شرط آن كه خوف واقع شدن در حرام نباشد.

مسأله 29 كسى كه مى‏خواهد زن بگيرد مى‏تواند به آن زن قبل از عقد نگاه كند به شرط آن كه مقصود تلذذ نباشد، و امّا اگر مى‏داند كه قهراً لذت حاصل خواهد شد مانعى ندارد. چنانچه مانعى ندارد تكرار نظر كردن اگر چنانچه از نگاه اول اطلاعى حاصل نشد. و احتياط واجب است كه مقصودش از نظر كردن اطلاع بر حال زنى باشد كه مى‏خواهد او را بگيرد نه آن كه مقصود از نگاه كردن پيدا كردن زن مناسب باشد. و شرط است كه احتمال بدهد به نگاه كردن اطلاعش بر حال زن بيشتر مى‏شود.

مسأله 30 جايز است گوش كردن به صداى زن نامحرم اگر از روى شهوت و ريبه نباشد، چنانچه جايز است براى زن كه صداى خودش را بلند كند به طورى كه مرد نامحرم بشنود به شرط آن كه ترس از فتنه در كار نباشد.

مسأله 31 حرام است بر زن صداى خود را لطيف و نازك كند و طورى صحبت كند كه مهيج شهوت باشد و احتياط مستحب است براى جوانان از زنان، بلكه همگى ايشان كه ترك گفتگو كنند با مردان، مگر در حال ضرورت.

در عقد ازدواج

‏

نكاح بر دو قسم است: اول: دائم كه از آن تعبير مى‏شود به عقدى. دوم: منقطع كه او را در عرف ما صيغه مى‏نامند و هر يك از اين دو محتاجند به الفاظى كه به وسيله آن عقد ازدواج حاصل شود.

مسأله 1 الفاظى كه در نكاح دائم بكار مى‏برند «أنكحت» و «زوّجت»