احكام روزه مسافر - نجاة العباد نسخه متنی

‌صفحه‌ى 166

مسأله 8 اگر در ماه رمضان به واسطه عذرى روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاى روزه را نگيرد، بايد روزه را قضا كند و براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد.

مسأله 9 اگر مرض انسان چند سال طول بكشد، بعد از آن كه خوب شد، بايد قضاى رمضان آخر را بگيرد و براى هر روز از سالهاى پيش يك مد كه تقريباً ده سير است، طعام به فقير بدهد.

مسأله 10 اگر كسى عمداً تمام ماه رمضان يا بعضى از آن را روزه نگيرد و تا رمضان سال آينده هم قضاى آنها را نگرفت، واجب است كفاره افطار عمدى را بدهد و براى هر روز يك مد طعام به فقير رد نمايد.

احكام روزه مسافر

مسأله 1 مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند نبايد روزه بگيرد، و مسافرى كه نمازش را تمام مى‏خواند مثل كسى كه شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 2 اگر روزه دار بعد از ظهر سفر كند بايد روزه خود را تمام نمايد و اگر پيش از ظهر سفر كند وقتى به حد ترخص برسد بايد روزه خود را بخورد و اگر پيش از آن روزه را باطل كند كفاره بر او واجب است.

مسأله 3 اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جايى برسد كه مى‏خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 4 اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد يا به جايى برسد كه مى‏خواهد ده روز در آنجا بماند نبايد آن روز را روزه بگيرد.