مسأله 1 انسان بايد زكات را به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نيت معين كند كه آن چه را مىدهد، زكات مال است يا زكات فطره.مسأله 2 اگر كسى را وكيل كند كه زكات او را بدهد، وكيل بايد مباشر نيت زكات شود در وقت اداء آن.مسأله 3 اگر مالى را به عنوان زكات به شخص امينى داد كه به مستحق برساند، بايد شخص مالك خود مباشر نيت باشد، به اين معنى كه نيت كند آن چه را كه آن شخص به فقرا مىرساند زكات است.مسأله 4 اگر مالك بدون نيت زكات را به فقير بدهد و پيش از آن كه آن مال از بين برود مالك نيت زكات كند، زكات حساب مىشود.مسأله 5 كسى كه مىتواند زكات را به مستحق برساند اگر ندهد و به واسطه كوتاهى او از بين برود، بايد عوض آن را بدهد.مسأله 6 اگر پيش از آن كه زكات بر او واجب شود چيزى بابت زكات به فقير بدهد زكات حساب نمىشود، و بعد از آن كه زكات بر او واجب شد، اگر چيزى را كه به فقير داده از بين نرفته باشد و آن فقير هم به فقر خود باقى باشد، مىتواند چيزى را كه به او داده زكات حساب كند.