گوسفند پنج نصاب دارد: اول: چهل، و زكات آن يك گوسفند است. دوم: صد و بيست، و زكات آن دو گوسفند است. سوم: دويست و يك، و زكات آن سه گوسفند است. چهارم: سيصد و يك، و زكات آن بنا بر احتياط واجب چهار گوسفند است. پنجم: چهار صد و بالاتر از آن، كه بايد آنها را صد صد حساب كند و براى هر صد رأس يك گوسفند بدهد. و لازم نيست زكات را از خود گوسفندها بدهد، بلكه اگر گوسفند ديگرى بدهد و يا مطابق قيمت گوسفند پول يا جنس ديگر در صورتى كه براى فقراء نافعتر باشد بدهد، كفايت مىكند.مسأله 1 زكات ما بين دو نصاب واجب نيست، پس اگر شماره گوسفندهاى كسى از نصاب اول كه چهل است بيشتر باشد تا به نصاب دوم كه صد و بيست و يك است نرسيده فقط بايد زكات چهل رأس آن را بدهد و زيادى آن زكات ندارد و هم چنين است در نصابهاى بعد.مسأله 2 زكات شتر و گاو و گوسفندى كه به مقدار نصاب برسد واجب است چه همه آنها نر باشند يا ماده، يا بعضى نر باشند و بعضى ماده.مسأله 3 اگر براى زكات ميش بدهد بايد اقلًا داخل سال دوم شده باشد، و اگر بز بدهد بايد داخل سال سوم شده باشد.مسأله 4 اگر چند نفر با هم شريك باشند هر كدام آنان كه سهمش به نصاب اول رسيده بايد زكات بدهد و بر كسى كه سهم او كمتر از نصاب اول است زكات واجب نيست.مسأله 5 اگر گاو و گوسفند و شترى كه دارد و همه مريض يا معيب و يا پير باشند، مىتواند زكات را از خود آنها بدهد، ولى اگر همه سالم و بىعيب و جوان باشند نمىتواند زكات آنها را مريض يا معيب يا پير بدهد، بلكه اگر بعضى از آنها سالم و بعضى مريض و دستهاى معيب و دسته ديگر بىعيب و مقدارى پير و
لطفا منتظر باشید ...
