لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 162
مىشود. و حكم در ارتماس و حقنه بنا بر احتياط واجب است.
مسأله 2 اگر به واسطه ندانستن مسأله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مىكند، چنانچه مىتوانسته مسأله را ياد بگيرد، بنا بر احتياط واجب كفاره بر او واجب مىشود، و اگر نمىتوانسته مسأله را ياد بگيرد يعنى بىتقصير بوده كفاره بر او واجب نيست.
1 كفاره روزه
مسأله 1 كسى كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يك بنده آزاد كند، يا به دستورى كه در مسأله بعد گفته مىشود دو ماه روزه بگيرد، يا شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام يك مد كه تقريباً ده سير است طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها بدهد.
مسأله 2 اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل كند مثل شراب و زنا و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض، بنا بر احتياط واجب كفاره جمع بر او واجب مىشود، يعنى بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد.
مسأله 3 اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند، احتياط مستحب آن است كه براى هر دفعه يك كفاره بدهد و چنانچه در يك روز ماه رمضان چند مرتبه، غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، براى همه آنها يك كفاره كافى است.
مسأله 4 كسى كه عمداً روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره، كفاره از او ساقط نمىشود.
مسأله 5 اگر عمداً روزه خود را باطل كند، و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، كفاره بر او واجب نيست.
مسأله 6 اگر يقين كند كه روز اول رمضان است و عمداً روزه خود را باطل
