احكام كشتار - نجاة العباد نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

نجاة العباد - نسخه متنی

سیدروح الله موسوی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 325

[أحكام سر بريدن و شكار]

احكام كشتار

مسأله 1 كسى كه مى‏خواهد كشتار كند و حيوانى را سر ببرد بايد مسلمان باشد چه شيعه باشد و چه سنى، پس كافر اگر سر ببرد فايده ندارد و گوشت آن حيوان حرام مى‏شود، و فرقى نيست بين كافر اين كه يهودى باشد يا نصرانى و از نواصب باشد يا از خوارج شمرده شود، و فرقى نيست بين مسلمانها چه مرد باشد چه زن، چه پاك و پاكيزه باشد چه جنب يا حائض، چه بالغ باشد يا مميز، بلى طفل غير مميز نمى‏تواند اين كار را بكند.

مسأله 2 تنها چيزى كه مى‏توان با او سر حيوان را جدا كرد آهن است و چيزهاى ديگر چه از معادن باشد مثل طلا و نقره و مس و سرب و چه از معادن نباشد مثل آن كه چوب تيزى باشد يا نخ برنده‏اى، با آن اگر سر ببرند حلال نمى‏شود.

مسأله 3 اگر آهن پيدا نشد در اين صورت با يكى از آن چيزهايى كه نامبرده شد مانعى ندارد، به شرط آن كه ضرورت داشته باشد سر بريدن حيوان و يا آن كه حيوان بميرد اگر سرش را نبرند.

مسأله 4 لازم است در كشتار كردن حيوان، آن كه چهار چيز را ببرند: اول: حلقوم (نفس‏كش). دوم: گلو (جايى كه غذا و آب از آنجا پايين مى‏رود). سوم و چهارم: دو رگ اطراف حلقوم يا گلو است كه آن را شاه رگ مى‏گويند، پس در اين صورت حيوان حرام نمى‏شود و گر نه حرام است و نجس.

/ 394