ضمان عبارت از اين است كه كسى به عهده بگيرد مالى را كه از كسى در ذمه كس ديگر است.مسأله 1 ضمان عقد است و ايجاب و قبول مىخواهد، و با هر لفظى و لغتى كه مقصود را برساند واقع مىشود، و ضامن ايجاب مىكند و كسى كه به نفع او ضمانت شده قبول مىكند.مسأله 2 شرط است در ضامن و مضمونٌ له بالغ بودن و عاقل بودن و رشيد بودن و قصد داشتن و مختار بودن و شرط است در مضمونٌ له اين كه محجور نباشد براى فلس.مسأله 3 در صحت ضمان، چند چيز شرط است:اول: آن كه به طور تنجيز ضامن شود بنا بر احتياط واجب، مثل اين كه بگويد من ضامن فلان هستم و امّا اگر بگويد من ضامنم اگر بدهكار خودش ندهد تا فلان زمان، يا من ضامنم اگر فلان شخص بيايد، صحيح نيست.دوم: آن كه بدهكارى ثابت باشد بر عهده كسى كه ضامن او مىشود.سوم: آن كه ابهام و ترديدى به هيچ وجه در كار نباشد چه در دين و چه در كسى كه ضامن او مىشود و چه كسى كه براى او و به نفع او ضامن مىشود، پس اگر بگويد من ضامن يكى از دو بدهكارى شدم و معين نكند صحيح نيست، و
لطفا منتظر باشید ...
