ابتلي النّاس بها فتنة. (1) فما أخذوه منها لها أخرجوا منه و حوسبوا عليه، و ما أخذوه منها لغيرها قدموا عليه و أقاموا فيه. (2) و إنّها عند ذوي العقول كفيء الظّلّ، بينا تراه سابغا حتّى قلص، و زائدا حتّى نقص. (3)
فاتّقوا اللّه عباد اللّه و بادروا آجالكم بأعمالكم، و ابتاعوا ما يبقى لكم بما يزول عنكم، و ترحّلوا فقد جدّ بكم، و استعدّوا للموت فقد أظلّكم. (1) و كونوا قوما صيح بهم فانتبهوا، نرهانند به چيزى كه باشد مر آن را، كه بيازمايند مردمان را به آن دنيا آزمايشى. (1) پس آنچه فرا گيرند آن را از دنيا براى [لذّت در] دنيا بيرون آورند از او و حساب كنند بر او، و آنچه فرا گرفتند از دنيا براى غير دنيا باز آمدند بر او، و اقامت كردند در او. (2) و بدرستى كه آن دنيا نزد خداوندان عقلها، چون باز گرديدن سايه است، هميدون بيند او را تمام تا كه مرتفع شود سايه، و زيادت [بيند] تا كه نقصان [شود]. (3) 63- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] بپرهيزيد از خدا [اى] بندگان خدا و پيش دستى گيريد اجلهاى خود را به عملهاى خود، و بخريد آن را كه باقى ماند براى شما به آنچه زايل گردد از شما، و كوچ كنيد بدرستى كه جدّ كردهاند به شما، و كار سازى كنيد براى مرگ بدرستى كه سايه انداخت شما را. (1) و باشيد قومى كه بانگ كرده باشند ايشان را، پس بيدار شده باشند، و دانسته باشند به