رحيله و وجه سبيله، و حال حاجته، و موطن فاقته، و قدم أماما لدار مقامه. (15) فاتّقوا اللّه عباد اللّه جهة ما خلقكم له، و احذروا منه كنه ما حذّركم من نفسه، و استحقّوا منه ما أعدّ لكم بالتّنجّز لصدق ميعاده، و الحذر من هول معاده. (16)

منها: في خلق الأبدان

جعل لكم أسماعا لتعي ما عناها، و أبصارا لتجلو عن عشاها، و أشلاء جامعة لأعضائها، ملائمة لأحنائها، خوش كرد كسب پنهانى، و عمارت كرد بازگشتن جاى [را]، و نگه داشت و يارى خواست توشه را براى روز كوچ خود و روى راه خود، و جهت حال حاجت خود، و جايگاه احتياج خود، و مقدّم داشت عمل صالح خود را براى سراى اقامت [خود]. (15) [پس‏] پرهيزيد از خداى [اى‏] بندگان خدا، جهت و روى آنچه بيافريد شما را براى آن، و حذر كنيد از او حقّيّت آنچه حذر نمود شما را از عقوبت [ذات‏] او، و سزاوار شويد و مستحقّ از او آنچه بساخت براى شما، به راست كردن وعده براى راستى وعده‏گاه او، و پرهيزيدن از ترس بازگشت [به سوى‏] او. (16) [بخشى از اين خطبه در بيان خلقت ابدان و ذكر نعمت‏هاى الهى است‏] بيافريد مر شما را گوش‏ها تا ياد [و] فرا گيريد آن چه [كه‏] مهّم باشد آن را، و [بيافريد] چشم‏هايى تا باز برد از [شما] شب كورى [جهالت‏] آن [را]، و [بيافريد جسدها را كه‏]