نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

الارتياد، و أناة المقتبس المرتاد، في مدّة الأجل، و مضطرب المهل. (12) فيا لها أمثالها صائبة، و مواعظ شافية، لو صادفت قلوبا زاكية، و أسماعا واعية، و آراء عازمة، و ألبابا حازمة (13) فاتّقوا اللّه تقيّة من سمع فخشع، و اقترف فاعترف، و وجل فعمل، و حاذر فبادر، و أيقن فأحسن، و عبّر فاعتبر، و حذّر فانزجر، و أجاب فأناب، و راجع فتاب، و اقتدى فاحتذى، و أري فرأى. (14) فأسرع طالبا، و نجا هاربا، فأفاد ذخيرة، و أطاب سريرة، و عمر معادا، و استظهر زادا، ليوم اضطراب [بندگان در محلّ‏] مهلت. (12) پس اى چه بزرگ است آن مثل‏هاى رسنده به صواب، و وعظهاى شفا دهنده مرض جهل، اگر بيايد دل‏هاى پاك كننده، و گوش‏هاى نگاه دارنده، و راى‏ها و اعتقادهاى قوى شونده، و خردهاى هشيار كننده (13) پس پرهيزيد از خدا پرهيزيدن كسى كه بشنيد پس بترسيد، و كسب كرد گناه پس معترف شد، و بترسيد پس عمل كرد، و بترسيد پس پيشى گرفت به طاعت، و يقين بدانست حقّ را پس نيكوئى كرد، و عبرت نمودند پس عبرت گرفت، و بترسانيدند استاد، و اجابت كرد خواننده خدا را پس توبه كرد، و باز گرديد پس توبه كرد، و پى برد پس بر سنّت و نهاد رفت، و بنمودند پس بديد. (14) شتاب كرد [در حالى كه‏] جوينده [حق بود]، و نجات يافت [در حالى كه‏] گريزنده [گناه‏] پس فايده گرفت ذخيره نهاده [را براى روز جزا]، و