نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

في تركيب صورها، و مدد عمرها. (17) بأبدان قائمة بأرفاقها، و قلوب رائدة لأرزاقها، في مجلّلات نعمه، و موجبات مننه، و حواجز بليّته، و جوائز عافيته. (18) و قدّر لكم أعمارا سترها عنكم، و خلّف لكم عبرا من آثار الماضين قبلكم، من مستمتع خلاقهم، و مستفسح خناقهم. (19) أرهقتهم المنايا دون الآمال، و شذّ بهم عنها تخرّم الآجال. لم يمهدوا في سلامة الأبدان، و لم يعتبروا في جمع كننده [است‏] اعضاء بزرگ آن را، [و موافق است به اطراف و] جوانب آن، در فاهم آوردن و نشاندن صورت‏هاى آن، و [در] مدّت‏هاى عمر آن.

(17) به بدن‏ها[يى كه‏] قيام كننده‏[اند] به منافع خود، از مأكول و مشروب و ملبوس، و دل‏ها[يى كه‏] جوينده‏[اند] مر روزى‏هاى آن [بدن‏ها] را، در معظمات عام بودن نعمت‏هاى خدا و واجب‏هاى عطاهاى [او]، و باز دارند[ه‏]هاى بلاهاى او، و جوايز عافيت او. (18) و تقدير كرد مر شما را عمرها، فرا پوشيد آن را- يعنى مدّت عمر شما را- از شما، و بگذاشت مر شما را عبرتى از نشانه‏هاى گذشتگان پيش از شما، از برخوردارى گرفتن ايشان نصيب [خود از دنيا]، و [در] جاى فراخ بودن [پيش‏] از گلو گرفتن [مرگ‏] ايشان [را]. (19) در رسيد ايشان را مرگ‏ها پيش [از] اميدها، و جدا كرد ايشان را هلاك كردن اجل‏ها، كه نگسترانيدند [و مهيّا نساختند عمل‏هاى شايسته‏] براى نفس خود در حال سلامتى‏