و قوله: (و لا شفّان ذهابها) و الشّفّان: الرّيح الباردة، و الذّهاب: الأمطار اللّيّنة
أرسله داعيا إلى الحقّ و شاهدا على الخلق، فبلّغ رسالات ربّه غير و ان و لا مقصّر، و جاهد في اللّه أعداءه غير واهن و لا معذّر إمام من اتّقى، و بصيرة من اهتدى. (1) منها: و لو تعلمون ما أعلم ممّا طوي عنكم غيبه، إذا لخرجتم إلى الصّعدات تبكون على أعمالكم، و تلتدمون على أنفسكم، و لتركتم أموالكم لا حارس لها و لا خالف عليها، و لهمّت و قوله: «و لا شفّان ذهابها»، و الشّفّان، باد سرد، و الذّهاب، بارانهاى نرم.
115- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] بفرستاد آن را خواننده وا حق، و گواه بر خلق، پس برسانيد پيغامها[ى] پروردگار خود، نه سستى كننده، و نه تقصير كننده، و جهاد كرد در [راه] خدا با دشمنان او، نه ضعيف شونده و نه عذر آورنده، پيشواى آن كس كه پرهيز كرد، و بينايى آن كس كه راه يافت. (1) [بخشى ديگر از آن خطبه] و اگر بدانيد شما آنچه مىدانم من، آنچه در نورديدهاند از شما غيب او، آن گاه هر آينه بيرون شديد وا راههاى خاك، مىگرييد بر عملهاى خود، و دستها بر روى خود مىزنيد [و] بر نفسهاى خود، و هر آينه ترك كرديد شما مالها خود را [كه] نيست پاسبان مر آن را، و نه با