اللّهمّ انشر علينا غيثك و بركتك، و رزقك و رحمتك، و اسقنا سقيا نافعة مروية معشبة، تنبت بها ما قد فات، و تحيي بها ما قد مات، ناقعة الحيا، كثيرة المجتنى. (8) تروي بها القيعان، و تسيل البطنان، و تستورق الأشجار، و ترخص الأسعار، «إنّك على ما تشاء قدير». (9)

144- و من خطبة له عليه السلام

بعث رسله بما خصّهم به من وحيه، و جعلهم حجّة له على خلقه، لئلّا تجب الحجّة لهم بترك الإعذار إليهم، فدعاهم بلسان رحمت [خود] را، و آب ده ما را آب و بارانى سود كننده سيراب كننده گياه آورنده، برويد به آن آنچه فائت شد، و زنده شو[د] به آن آنچه بدرستى كه مرد، [بارانى كه نشاننده تشنگى باشد]، بسيار چيده بركت و خير (8) سير آب كنى به آن زمين هامون و نرم را، و سيلان كنى زمين گو را، و برگ بر آرى به آن درختان را، و ارزان كنى نرخ‏ها را، بدرستى كه تو بر آنچه خواهى توانائى. (9) 144- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است‏] بفرستاد رسول خود را بدانچه خاص گردانيد به آن از وحى او- خدا- و گردانيد به ايشان حجّتى مر او را بر خلق خود، تا واجب نشود حجّت [و بهانه‏اى‏] مر ايشان را به ترك عذر آوردن وا