نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

الصّدق إلى سبيل الحقّ. (1) ألا إنّ اللّه قد كشف الخلق كشفة، لا أنّه جهل ما أخفوه من مصون أسرارهم و مكنون ضمائرهم، «و لكن ليبلوهم: أيّهم أحسن عملا»، فيكون الثّواب جزاء، و العقاب بواء. (2) أين الّذين زعموا أنّهم الرّاسخون في العلم دوننا، كذبا و بغيا علينا، أن رفعنا اللّه و وضعهم، و أعطانا و حرمهم، و أدخلنا و أخرجهم. ايشان، پس بخواند خلق را به زبان راستى وا راه حق. (1) بدان بدرستى كه خدا ظاهر كرد، و وا برد، و امتحان كرد خلق را ظاهر كردنى [در] افعال و احوال، نه آنك ندانست آنچه پنهان داشتند آن را از نگه داشته سرّهاى ايشان، و پوشيده ضميرهاى ايشان، و ليكن تا بيازمايد ايشان را [كه‏] كدامين ايشان نيكوتر [است‏] به عمل، پس باشد ثوا[ب‏] جزاء [عمل ايشان‏]، و عقوبت يكسان. (2) كجااند آنانكه دعوى كردند بدرستى كه ايشان استوار شدگانند در علم جز ما، به دروغ و جور و حسد بر ما، كه رفيع گردانيد و برداشت ما را خدا و وضيع و زبون كرد ايشان را، و عطا داد ما را فضيلت و باز داشت از ايشان، و در آورد ما را در كرامت و برون برد ايشان را، به ما هادهند راه راست را، و به ما وا برند راه جهل و كورى‏