الحمد للّه الّذي انحسرت الأوصاف عن كنه معرفته، و ردعت عظمته العقول، فلم تجد مساغا إلى بلوغ غاية ملكوته هو اللّه الملك الحقّ المبين. أحقّ و أبين ممّا ترى العيون. (1) لم تبلغه العقول بتحديد فيكون مشبّها، و لم تقع عليه الأوهام بتقدير فيكون ممثّلا.
خلق الخلق على غير تمثيل، و لا مشورة مشير، و لا معونة معين، فتمّ خلقه بأمره، و أذعن لطاعته، فأجاب و لم يدافع، و انقاد و لم ينازع. (2) 155- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] ذكر مىكند در او نو آوردن آفرينش شب پر[ه] شكر مر آن خدا را آنك كند و مانده شد وصفها از حقيقت معرفت او، و سر باز زد بزرگى او عقلها را پس نيافت راهى وا رسيدن غايت پادشاهى او، او است خداى پادشاه سزا به خدايى هويدا، سزاوارتر و هويداتر از آنچه بيند چشمها. (1) نرسد به او عقلها به حد بديد كردن پس باشد تشبيه داده [به مخلوقى از خلايق]، و واقع نشود بر او وهمها به اندازه [كردن قدر او] پس باشد صورت بديد كرده، بيافريد خلق را بر غير صورت كردن، و نه مشورت مشورت كننده، و نه يارى يارى دهنده، تمام شد خلق او به امر او، و گردن بنهاد براى طاعت او، پس اجابت كرد و مدافعت نكرد، و منقاد شد و منازعت نكرد. (2) و از لطايف صنعت او