و استعملوا أقدامكم، و أنفقوا أموالكم، و خذوا من أجسادكم تجودوا بها على أنفسكم، و لا تبخلوا بها عنها. (15) فقد قال اللّه سبحانه: إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ و قال اللّه تعالى: مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ. (16) فلم يستنصركم من ذلّ، و لم يستقرضكم من قلّ، بل استنصركم و للّه جنود السّماوات و الأرض و كان اللّه عزيزا حكيما، و استقرضكم و له خزائن السّماوات و الأرض، و هو الغنيّ الحميد». و إنّما أراد أن يبلوكم أيّكم أحسن داريد قدمهاى خود را [در طاعت]، و نفقه كنيد مالها خود را، و فرا گيريد از تنها خود تا سخاوت كنيد به آن بر نفسهاى خود، و بخيلى مكنيد به آن [بدنها] از آن [نفسهاى خود در راه خدا]. (15) بدرستى كه گفت خداى تعالى: «اگر نصرت كنيد خدا را، نصرت كند شما را و ثابت دارد قدمهاى شما را»، و گفت خداى تعالى: «كيست آن كس كه قرض دهد خدا را قرضى نيكو، پس مضاعف كند آن را براى او، و مر او را بود مزدى بزرگ». (16) پس يارى نخواست از شما از [روى] حقارت، و قرض نخواست از شما از درويشى و ناداشتى، بلكه طلب يارى كرد از شما و مر خدا راست لشكرهاى آسمانها و زمين، و بود خدا غالب با حكمت، و قرض خواست از شما و او راست خزينههاى آسمانها و زمين، و اوست بىنياز ستوده، و بدرستى كه خواست كه بيازمايد شما را كه كدام از شما