نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

فرأيتم جزع أحدكم من الشّوكة تصيبه، و العثرة تدميه، و الرّمضاء تحرقه، فكيف إذا كان بين طابقين من نار، ضجيع حجر، و قرين شيطان (11) أعلمتم أنّ مالكا إذا غضب على النّار حطم بعضها بعضا لغضبه، و إذا زجرها توثّبت بين أبوابها جزعا من زجرته (12) أيّها اليفن الكبير، الّذي قد لهزه القتير كيف أنت إذا التحمت أطواق النّار بعظام الأعناق، و نشبت الجوامع حتّى أكلت لحوم السّواعد. (13) فاللّه اللّه معشر العباد و أنتم سالمون في الصّحّة قبل السّقم، و في الفسحة قبل الضّيق. فاسعوا في فكاك رقابكم من قبل أن تغلق رهائنها. (14) أسهروا عيونكم، و أضمروا بطونكم، شما بيازموده‏ايد او را در مصيبت‏هاى دنيا. پس ديديد جزع يكى از شما را از خارى كه فرا رسد به او، و به سر در آمدگى كه خون آورد او را، و گرمى زمين كه بسوزاند او را، پس چه گونه باشد چون باشد ميان دو طبقه از آتش، همبستر سنگ، و همنشين شيطان (11) اى مى‏دانيد شما كه مالك [دوزخ‏] چون خشم كند بر آتش، بشكند و بكوبد برخى [از آن‏] برخى را براى خشم او، و چون براند او را بر جهد او ميان درهاى [دوزخ‏] از [جهت‏] ناشكيبايى از راندن او (12) اى مرد پير پير [و] بزرگ آن كه بدرستى بياميخت به او سفيدى چه گونه باشى تو چون درآيد به هم و پيوسته شود طوق‏هاى آتش به استخوان‏هاى گردن‏ها، و در آميزند جمع دارنده‏ها يعنى غل‏ها تا كه بخورد گوشت‏هاى ساعدها.

(13) پس بپرهيزيد از خدا اى گروه بندگان و [حال آن كه‏] شما تندرستانيد و به سلامت در تندرستى پيش از بيمارى، و در فراخى پيش از تنگى، پس كوشش كنيد در باز خريدن و خلاص دادن گردن‏هاى خود پيش از آن كه در بندند گروهاى آن را. (14) بى‏خواب گردانيد چشم‏هاى خود را، و پژمرده گردانيد شكم‏هاى خود را، و به كار