اما ولى و سرپرست من، خدايى است كه اين كتاب را نازل كرده است و او سرپرست همه صالحان است. و كسانى را كه شما جز او مىخوانيد نه، مىتوانند شما را يارى كنند و نه حتى خودشانرا كمك كنند. و اگر از آنها هدايت بخواهيد سخنانتان را نمىشنوند و آنها را مىبينى كه به تو نگاه مىكنند اما در حقيقت گويا تو را نمىبينند. با آنها مدارا كن و عذرشان را بپذير و آنها را به نيكيها دعوت نما و از جاهلان روى بگردان و هرگاه وسوسهاى از شيطان به تو رسد به خدا پناه بر كه او شنونده و داناست. پرهيزكاران هنگامى كه گرفتار وسوسههاى شيطان شوند، خدا را بياد آورند راه حق را مىبينند و ديده بصيرت پيدا خواهند كرد.
اما افراد گنهكار بوسيله برادرانشان از جن و انس و شياطين وسوسه مىشوند و اينان آنها را در گمراهى پيش مىبرند و باز نمىايستند. اينها زمانى كه در نزول آيات، تأخير رخ مىدهد به تو مىگويند: چرا خودت آيهاى براى ما نمىآورى؟ بگو: من تنها از چيزى پيروى مىكنم كه بر من وحى مىشود. اين آيات قرآن وسيله بينايى از طرف پروردگارتان و مايه هدايت و رحمت است براى جمعيتى كه ايمان مىآورند.
اى اهل ايمان، هنگامى كه قرآن خوانده شود گوش فرا دهيد و خاموش باشيد تا مشمول رحمت خدا شويد. اى پيامبر، پروردگارت را در دل خود و از روى تضرع و خوف و آهسته و آرام در صبحگاهان و شامگاهان ياد كن و از غافلان مباش كه از ذكر خدا اعراض مىكنند در حالى كه آنها كه در مقام قرب پروردگار تو هستند و فرشتگان هرگز از عبادت و ياد او تكبر نمىورزند و او را تسبيح مىگويند و برايش سجده مىكنند. (189 الى 206)