(در مكه نازل شده و شامل سى آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان سوگند به سپيدهدم، و به شبهاى دهگانه، و به زوج و فرد، و به شب، هنگامى كه به سوى روشنائى روز حركت مىكند كه پروردگارت در كمين ظالمان است.
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟ (1 الى 5)
اى رسول ما، آيا نديدى پروردگارت با قوم عاد و آن شهر (ارم) با عظمت چه كرد؟ همان شهرى كه نظيرش در بلاد آفريده نشده بود، و قوم ثمود كه صخرههاى عظيم را از دره مىبريدند و از آن خانه و كاخ مىساختند.
و فرعونى كه قدرتمند و شكنجهگر بود همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند و فساد فراوان در آن به بار آوردند لذا خداوند تازيانه عذاب بر آنها فرو ريخت مسلما پروردگار تو در كمينگاه ظالمان است. (6 الى 14)
انسان هنگامى كه خداوند او را براى آزمايش اكرام مىكند و نعمت مىبخشد مغرور مىشود و مىگويد: پروردگارم مرا گرامى داشته است.
اما هنگامى كه براى امتحان روزى را بر او تنگ بگيرد مأيوس مىشود و مىگويد: پروردگارم مرا خوار كرده.
هرگز چنين نيست نه ارجمندى نشانه گرامى بودن آدمى نزد خداست و نه فقر نشانه خوارى است، بلكه هر دو امتحان است تا معلوم شود چقدر مال را دوست مىداريد و معلوم شود آن قدر دوست مىداريد كه براى يتيم حرمتى قائل نيستيد و يكديگر را بر اطعام مسكين تشويق نمىكنيد و ميراث را از طريق مشروع و نامشروع جمع كرده و مىخوريد و مال و ثروت را دوست داريد. (15 الى 20)
چنان نيست كه آنها خيال مىكنند، و فكر مىكنند كه رستاخيز و حساب اعمال در كار نيست، در آن هنگام كه زمين، سخت در هم كوبيده شود و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، جهنم را حاضر كنند و در اينجاست كه انسان متذكر شده و به خود مىآيد، اما چه فايده كه اين تذكر براى او سودى ندارد.