صفحه ى 402
«وَ اللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ- و خداوند پادشاهى خود را به هر كس كه خواهد مى دهد، و خدا فراخى دهنده و دانا است.»
توانا است و توانايى او گسترده است، و بخشنده است و بخشندگى وسيع دارد، و دانا است پس پادشاهى حقيقى بندگان او است، و شاهى خود را به هر كس كه خواهد مى بخشد.
[248] بدين گونه آنان را با برهان خاموش كرد، ولى آنان به اين پرسش پرداختند كه: چه كس مى گويد كه خدا طالوت را به شاهى برگزيده است؟ و در اين جا علامت شاهى او آشكار شد:
«وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسى وَ آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِكَةُ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ- و پيامبرشان به ايشان گفت: نشانه پادشاهى او اين است كه تابوت به نزد شما مى آيد، و در آن آرامشى از پروردگار شما است، و بازمانده اى از آنچه خاندان موسى و هارون بر جاى گذاشته اند در آن است، و فرشتگان آن را برمى دارند. در اين، اگر مؤمن باشيد، هرآينه نشانه اى براى شما است.»
آرامش موجود در تابوت بازمانده اى از مرده ريگ پيامبران و براى آن مردم كافى بود تا به پادشاهى طالوت يقين حاصل كنند، ولى با وجود اين، چنان كه پس از اين خواهد آمد، از جنگيدن همراه او خوددارى كردند. و تابوت- چنان كه در تفسيرها آمده، صندوقى بوده است كه مادر موسى فرزند نوزاد خود موسى را در آن نهاده بود، و در نزد فرعون باقى مانده تا آن زمان كه بنى اسراييل وارث مملكت فرعون شدند، پس موسى آن را گرفت و ميراثهاى پيامبران را همراه با ميراث خود در آن نهاد و پس او به وصى وى يوشع رسيد.
و تابوت (يا صندوق عهد) بزرگتر از پرچم در نظر گرفته مى شد، و عنوان شعار براى بنى اسراييل داشت، و كافران بت پرست در سرزمين فلسطين بر آن استيلا يافته بودند، و بنى اسراييل پيوسته دل در هواى آن داشتند. پس چون پيغمبر