تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 403

ايشان شموييل به آنان خبر داد كه هر چه زودتر به آن دست خواهند يافت، شادمان شدند و آن را دليل پيروزى بر دشمنان خود دانستند.

در تفاسير آمده است كه: كافران دل خوشى از صندوق نداشتند، چه پيوسته مايه نكبت ايشان بود و آن را به فال بد مى گرفتند. پس بر آن شدند كه صندوق را ميان دو گاو در جهت مخالفت ايستاده به آن ببندند و با هجوم آوردن به گاوها در بيابان چنان كنند كه گاوها آن را با خود ببرند، و اين امر مصادف بود با همان زمان كه خدا- به توسط شموييل- طالوت را بر شاهى بنى اسراييل برگزيد و به آنان وعده داد كه فرشتگان تابوت را براى ايشان بازخواهند آورد. پس فرشتگان دو گاو را به سوى سرزمين بنى اسراييل راندند، و در اين باره گفته هاى ديگر نيز هست. ولى آنچه براى ما مهم است، عبرتى است كه از آن براى ما حاصل مى شود و مى پرسيم:

تابوت سكينه و باقى چيزها در اين قصه چه چيز به ما مى گويند؟ و در پاسخ مى گوييم كه: اينها رمز و اشاره به ضرورت وجود دو چيز در پيشوايى و فرماندهى است.

1- اعتماد داشتن به آن و ترويج دادن اطمينان به آن در ميان افراد است، كه اين كار بايد از طريق توكل و تجرد به حق و تسليم نشدن به نيروهاى دشمن و سركوب كننده و ترجيح ننهادن دسته اى از افراد بر دسته هاى ديگر است.

2- و اصل ديگر وابسته بودن به ميراث تمدنى امت و عمل كردن با اين ميراث به صورت مثبت و مستمر است. آزمايشهاى مبارزه اى است در طول قرنهاى متوالى همچون سرچشمه اى است كه از آن شكيبايى و يقين و فداكارى به خاطر ارزشهاى رسالتى الهامبخش افراد امت مى شود.

[249] طالوت سپاه خود را برگزيد و رو به دشمن به راه افتاد، ولى مردى مجرب بود مى دانست كه پيش از پرداختن به تمرينى نظامى نبايد به دشمن حمله ور شود و بايد از اين راه سپاهيان خود را آزمايش كند. پس بر سر راه خود به نهرى رسيد كه آبى گوارا داشت و لشكريان وى سخت تشنه شده بودند، پس آنان را از اين منع كرد كه پيش از يك كف از آن بنوشند، و نتيجه نوميد كننده اين آزمايش آن بود كه