صفحه ى 60
آيا وسايل اثبات لغوى كه مى توانيم براى فهم قرآن حكيم به آنها اعتماد كنيم، چگونه است؟ سه اثبات اساسى براى معنى قرآن در اختيار داريم: لغت و زبان، سياق، و تفسير مضمون.
على رغم اين كه زبان عربى، از آن رو كه براى بيان هر حقيقت لفظى نزديك در اختيار ما قرار مى دهد كه با آن مناسبت تمام دارد، و اين كه اعراب براى هر تطوّر و تكاملى كه در يك چيز به وجود مى آيد لفظى ويژه آن برگزيده اند كه آن حقيقت را در آن حال تطور و تكامل آشكار مى سازد، كلمات عربى همراه با يك پيچيدگى و پوشيدگى است، كه سبب از بين رفتن راهنمايى لفظ و سايه هاى آن مى شود، و اعراب كنونى آن حدت احساسى را ندارند كه پيش از اين مايه تميز دادن ميان دو لفظ «قرب- نزديك شد» و «اقترب» يا ميان «فكر- انديشيد» و «افتكر» مى شد، و حتى اكنون از تفاوت ميان معانى دو كلمه «سار» و «سارب» يا «دلك» و «اولج» و نظاير اينها عاجزيم.
و سبب اين امر:
- اولا: كثرت به كار گرفتن الفاظ در جز معانى ادبى آنها، پس در آن