تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 59

تشويق كسانى كه كار نيكو مى كنند و به آنان وعده بهشت و رستگارى مى دهد، و تهديد و ترساندن كسانى كه به كارهاى بد مى پردازند و به ايشان وعيد آتش دوزخ و شقاوت و بدبختى مى دهد. و اين همه براى آن است كه يك نيروى اجرايى از خود آيه قرآن سرچشمه بگيرد.

آنچه باقى مى ماند، جدل است كه براى كتابى كه نشان از اعتقاد دارد ضرورى است، چه در دلهاى مردمان ساده دل شبهه هايى وجود دارد كه مى بايستى پيش از تزكيه نفس به پالودن آنها بپردازند، و راه تصفيه و پالودن جدل و مناقشه است.

و قرآن نشانه مهمى دارد كه همه جوانب آن را فرامى گيرد، و آن نشانه حيويت و زنده بودنى است كه هر انديشه را به صورت واقعيتى درمى آورد كه در برابر چشم مردمان حركت مى كند، و اين نشانه و خصوصيت با يكى از دو چيز تحقق پيدا مى كند: يا قصه هاى تاريخى است كه حقيقت داشته و پيش از اين به وقوع پيوسته است، و يا امثالى است كه حقيقت خارجى ندارد و تنها به عنوان مثل آورده شده است.

و اين تقسيمبندى در قرآن كريم فرصتى براى فهم كتاب خدا در اختيار ما قرار مى دهد، چه خود تقسيم يك نص- هر چه مى خواهد باشد- به شخص قدرتى فراوان براى اكتشاف پوشيدگيهاى آن عطا مى كند.