صفحه ى 501
دنيا بهره آنان سازد به ايشان نمى دهد: نماز جانهاشان را پاكيزه نمى كند، و حج نگاهبان وحدت و يگانگى ايشان نمى شود، و زكات طبقاتى بودن را از ايشان سلب نمى كند، و به همين گونه اعمال اينان در آخرت نيز فرومى ريزد، زيرا چنان كه در آيه ديگر آمده، خدا اعمال پرهيزگاران را مى پذيرد: «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ».
«وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ- و در آخرت (نيز)، و هيچ يار و ياورى ندارند.»
پس، اعمال فروريخته ايشان به يارى آنان نمى آيد به همان گونه كه از تاريخ آكنده به جرم و گناه يا وابستگى دروغين ايشان به رسالت كارى برنمى آيد.
سپس آيات قرآن به بحث درباره مسئله دوم يعنى تفسير دين بر پيروى از هواى نفس مى پردازد و مى گويد:
[23] «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِ يُدْعَوْنَ إِلى كِتابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ- آيا نديدى كسانى را كه بهره اى از كتاب دارند و به كتاب خدا خوانده شدند تا ميان ايشان داورى كنند، گروهى از ايشان روى گرداندند و اعراض كردند.»
اين كتاب، كتاب امت يهود است كه براى از بين بردن اختلافات و يكى كردن نيروهاى ايشان نازل شده، پس به جاى خواستن داورى از آن و از هواهاى نفسانى و آراء و مصالح شخصى خود چشم پوشيدن و تسليم فرمان كتاب شدن، از آن روى گرداندند و با اين كار واقعيت اجتماعى خويش را از بزرگترين سودمندى آن محروم ساختند.
هر امت رسالتى، چون كتاب مقدس خود را بالاتر از اميال و مصالح خود قرار ندهد، نمى تواند دوام و پيشرفت داشته باشد، و امت اسلامى نيز از اين قاعده مستثنى نيست.
ولى يك پرسش باقى مى ماند: علت نپذيرفتن احكام كتاب چه بوده