صفحه ى 519

دهد.

اين همه به آن مدد رساند كه مريم به صورتى نيكو برويد و رشد كند، و از بالاترين نعمتهاى الاهى براى مريم آن بود كه مرد دانشمند و پيامبرى بزرگ همچون زكريا كه عمر خود را در عبادت خدا و خدمت كردن به بندگان خدا گذرانده بود، متكفل زندگى و تربيت او شود، و چنين بود نقش مربى صالح و شايسته در رشد آمادگيهاى طفل كه به تربيتى شايسته همراه با دعاى مادر مريم و تربيت او در رشد مريم بر جاى گذاشت و او را كاملا متوجه خداى متعال ساخت كه ساعات طولانى به تضرع در برابر خدا مى ايستاد و پروردگارش به فضل خود دعاى او را مستجاب مى كرد:

«كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ- هر وقت زكريا در محراب بر او وارد شد، روزى و رزقى در نزد وى يافت. گفت: اى مريم، اين از كجا به تو مى رسد؟ گفت: آن از نزد خدا است. خدا هر كس را بخواهد بيشمار روزى مى دهد.»

اين مريم است، و آنان كسان وى، و آن ديگر طرز تربيت وى و زكريا كفيلش، كه اين همه از فضل و نعمتهاى خدا بر او بود.

خدا چگونه فرستادگان خود را برمى گزيند؟

[38] موقتا مريم را ترك مى كنيم و به قصه ديگرى درباره گزينش فرستادگان به توسط خدا مى پردازيم.

خدا به سادگى بيان كرد كه به چه سبب مريم را فضيلت بخشيد، و اكنون مى گويد كه هر كس از همين راه برود به همان نتيجه خواهد رسيد كه مريم رسيده بود. زكريا كه ديد رزق و خوراكى در غير موسم آن و جز از راههاى متعارفى در نزد مريم است، دانست كه دعا كردن و از خدا خواستن كه بر عمل خالص براى خدا افزوده شود، به انسان در رسيدن به آرزوها و هدفهايش از راههايى غير طبيعى كمك مى كند، و لذا براى تحقق يافتن آرزوى قديمى كه داشت به خدا توجه پيدا كرد: