مىآشاميد مىآشامد.»
يعنى اين از طبقه و طبيعت شماست، پس او را اطاعت نكنيد، و هر گاه بدانيم كه بيشتر گردنكشان و طاغوتان مردم ساده را بدين سان گمراه مىسازند كه عنصر و نژاد آنان از نژاد ديگر مردم برتر است و آنان از نظر ذاتى و ارثى از ديگران متمايزند و نيرومندتر و توانگرتر از ديگرانند، آن گاه بعدى از ابعاد اين آيه را در مىيابيم، بارى اين بزرگ مآبان! به مردم مىگويند: ما از انبياء سزاوارتريم به طاعت و بايد از ما فرمانبردارى كنيد، زيرا انبياء خود از طبقه محرومانند، مثل شما مىخورند و مانند شما مىنوشند پس شايستگى رهبرى ندارند، در حالى كه ما- يعنى طاغوتان گردنكشان- در خورد و خوراك از ديگر مردم متمايز و برتريم.
[34] «وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ- و اگر از انسانى همانند خود اطاعت كنيد زيان كردهايد.»
وقتى زندگى انبياء را مورد بررسى قرار مىدهيم مىپنداريم ايشان مردانى تنومند و بلند بالا بودهاند و ايشان را درون هالهاى از ارزشها و اعتبارهاى مادّى به تخيّل در مىآوريم، اما اگر تصوّر كنيم كه ايشان مردمى بودهاند چوپان، با جامههاى درشت و ژنده و با اين همه يكى از همانان نزد فرعونى مىآيد كه در كاخ با شكوه خويش بر اريكه قدرت و شوكت نشسته و لشكريانش پيرامونش صف كشيدهاند، و شهرت و آوازهاش آفاق را در نورديده و آن گاه اين چوپان عادى از آن سلطان والا جاه مىخواهد كه از او اطاعت كند و فرماندهى را بدو سپارد، آن گاه ميزان دشوارى ايمان آوردن به ايشان را در مىيابيم.
[35] «أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّمْ وَ كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ- آيا به شما وعده مىدهد كه چون مرديد و خاك و استخوان شديد، شما را از گور بيرون مىآورند؟» آيا ممكن است خاكهاى پوسيده ديگر بار باز گردد و استخوانهاى پوك و پوسيده بشرى شود؟! [36] «هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدُونَ- اين وعدهاى كه به شما داده شده