و او منزّهتر و مقدّستر از آن چيزى است كه آنها او را وصف مىكنند.
[92] «عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَتَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ- داناى نهان و آشكارا، از هر چه شريك او مىسازند برتر است.»
و اگر به فرض دستهاى خدايان ديگر جز او وجود مىداشتند بىگمان او خود آگاهتر به وجود آنها مىبود، زيرا او بدانچه نهان و آشكار است علم و آگاهى تمام دارد.
[93] «قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي ما يُوعَدُونَ- بگو: اى پروردگار من، كاش چيزى را كه به آنان وعده داده شده به من مىنماياندى.»
از آنجا كه كافران و مشركان را به شكست و نابودى وعده دادهاند.
[94] «رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ- پس اى پروردگار من، مرا در زمره ستمكاران قرار مده.»
پس وقتى بلا نازل شود فراگير و همه گير است، و راهى براى رهايى از عذاب خدا كه بر ستمكاران و مشركان فرود آمده وجود ندارد مگر جدايى پيشاپيش از آنها، و ناپسند شمردن كارهاى آنان، نه سكوت و خاموشى گزيدن در برابر آن، زيرا خداوند مىگويد:
«وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً «44»- و بترسيد از فتنهاى كه تنها ستمكارانتان را در بر نخواهد گرفت».
[95] «وَ إِنَّا عَلى أَنْ نُرِيَكَ ما نَعِدُهُمْ- و ما (اگر بخواهيم كه) آنچه را به آنان وعده دادهايم تو را بنمايانيم ...»
وعده عذاب و انتقام.
لَقادِرُونَ- به يقين مىتوانيم.»
[96] براى آن كه از آن عذاب برهى، و با ستمكاران شريك نشوى بايد با كجروى آنها از طريق درست رفتارى و استقامت خود بر راه حق و گناهان و
44- الانفال/ 25.