نمىرساند ولى همين ميكرب كسانى را كه براى اولين بار به سراغشان مىرود دچار بيمارى مىكند زيرا آنها بر ضد او تلقيح نشدهاند.
انسان مؤمن هر گاه در ورطه ابتلاء افتد قلبش از عوامل شك پاك مىشود.
بطور كلى مىتوان مهمترين اهداف ابتلاآت و مصاعبى را كه انسان به آنها دچار مىشود در دو امر محدود كرد:
الف: آزمودن قلوب مؤمنان.
ب: آزمودن جامعه.
در شرايط سخت است كه مؤمن از منافق تميز داده مىشود، زيرا مؤمن واقعيت و حقيقت خود را در برابر رهبرى آشكار مىسازد. در نتيجه مىتواند به ميزان قدرت و توان منافقان پى ببرد. چنان كه گويد:
«خدا بر آن نيست كه شما مؤمنان را بدين حال كه اكنون هستيد رها كند مىآزمايد تا ناپاك را از پاك جدا سازد». «8»
ج: آيات انواع بهانه آوردنها و توجيهاتى را كه منافقان بدان تشبث پيدا مىكردند بيان مىدارد. آنها مىخواستند حقيقت خود را در پس پردهاى از توجيهات پنهان سازند. مثلا «در خانههايمان باز است» تا محملى باشد براى فرارشان از جنگ. مسلما رهبرى اسلامى عمق افكارشان را مىخواند.
[7] خدا هيچ پيامبرى را برنمىگزيند و مبعوث نمىدارد مگر آن كه از او تعهد بگيرد كه در برابر فشار ديگران پايدارى ورزد.
«وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ- در آن هنگام از پيامبران پيمان گرفتيم.»
از همه پيمان گرفت ولى اين تعهد از جانب پيامبران اولو العزم سختتر بود
8- آل عمران/ 179.