[12] خداوند براى ما مثل ديگرى مىآورد از زندگى پيامبرش سليمان (ع):
«وَ لِسُلَيْمانَ الرِّيحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ- و باد را مسخر سليمان كرديم. بامدادان يك ماهه راه مىرفت و شبانگاه يك ماهه.»
على بن ابراهيم گويد: باد تخت سليمان را حمل مىكرد و آن را بامداد مسير يك ماه مىبرد و در شبانگاه مسير يك ماه. «5»
اگر بدانيم كه مسافت يك ماه برابر 720 كيلومتر است درمىيابيم كه سرعت باد نزديك به سرعتى بوده كه هواپيماهاى امروزى در يك ساعت طى مىكنند.
«وَ أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ- و چشمه مس را برايش جارى ساختيم.»
«قطر» كه در آيه آمده است به معنى سرب و مس است.
«وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنا نُذِقْهُ مِنْ عَذابِ السَّعِيرِ- و گروهى از ديوها به فرمان پروردگارش برايش كار مىكردند و هر كه از آنان سر از فرمان مىپيچيد به او عذاب آتش سوزان مىچشانيديم.»
از اين آيه دو چيز فهميده مىشود:
يكى آن كه: جنها و ديوها چنان كه در اساطير آمده قوىتر از بشر نيستند بلكه انسان به اذن خدا مىتواند آنها را به كار گيرد.
دوم آن كه: انسان را ممكن است كه در تطور و تكامل صنعتى و معنوى به درجهاى رسد كه ارواح را چون جن و ديو در مصالح خود تسخير كند.
[13] خداى تعالى براى ما بخشى از نقش جنها را در تمدن سليمان (ع) بيان مىكند، آن جا كه مىفرمايد:
«يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ- براى وى هر چه مىخواست از بناهاى
5- همان جا.